Niegdyś wielkie państwo Aevinów Brzasku – Issatheu (Cesarstwo Brzasku) – rozciągało się nad całym wschodnim wybrzeżem Aerdy. Południowe granice imperium zdobyły jasnoskóre ludy Aunora, Skaagrai zbudowali potężny chanat napierający na centrum państwa,. Na północy względnie najdłużej utrzymała się potęga Issatheu, lecz i tu w końcu nastąpił podział na Dhaleu i Mayalleu, wtedy również podporządkowane ludy Vhentis, z powodu napływu pokrewnych plemion z północnowschodnich i północnych wybrzeży Aerdy (uciekających przed bojowniczymi plemionami Nnu), założyły niezależne państwa. Niemałą rolę odgrali także Ayvin N’Ienna, podbijając i kolonizując tereny Ioas, Sari, Xuri oraz Aushi. Mimo, iż z maksymalnego terytorium Cesarstwa Brzasku pozostała w ręku Ayvin N’Issath około ¼, ich dorobek kulturowy silnie rezonuje wśród ludów niemal całej Wschodniej Aerdy. Podział Issatheu rozpoczyna we wschodniaaerdańskiej chronologii Erę Podniesienia.
Aevinowie Brzasku sami dzielą się na dwie grupy etniczne – północną i południową. Do tej pierwszej należą mieszkańcy Mayalleu i Dhaleu, do drugiej Aayanea, Cunea i Oenna. Przedstawiciele północnego terytorium sami siebie nazywają Ythinna – oznacza ‘biali’, południowego zaś Veinna, co oznacza ‘śniadzi/srebrni’. Ythinna są nieco mniejsi, lecz bardziej krępi od Veinna; uważają się również za lepiej zorganizowanych i roztropnych. Ich południowi bracia są radośniejsi, z chęcią poddają się wielogodzinnym dysputom. Oenna i Cunea były niegdyś jedną prowincją Vefenni - oddzieliły się z powodu odmiennej wizji nowego państwa.
Państwa Aeavinów Brzasku to związki miast-państw (najczęściej nadmorskich) i podległych terytoriów. Kraje Veinna mają charakter konfederacji pod przewodnictwem wojskowym wodza zwanego Strategiem (Aayanea, Cunea) lub Etnarchą (Oenna). Obierani jednomyślnie kadencyjni stratedzy w czasach pokoju odpowiadają jedynie za organizację armii i jej finansowanie, pozostałe decyzje o charakterze ogólnoterytorialnym podejmuje zgromadzenie wszystkich uprawnionych miast-państw. Oennański Etnarcha posiada dużo szersze kompetencje oraz wybierany jest dożywotnio. Zarządem miast-państw zajmują się Archontowie.
Cesarze Mayalleu i Dhaleu uważają się za potomków i spadkobierców władców Issatheu. Posiadają rozległą władzę na całym terytorium, lecz pozostaje szereg spraw właściwych tylko prefektom prowincji i prokuratorom miast. Miasta Aion i Dyue mają charakter terytoriów autonomicznych – możnowładcami tych ziem są legaci. Zwyczajowo cesarz mianuje nowych władców gdy jest to konieczne lub gdy tego sobie zażyczy, tytuł legata, prefekta i prokuratora bowiem przechodzi na ich pierworodnego syna z mocy prawa. W razie wygaśnięcia rodu cesarskiego w bezpośredniej linii męskiej, cesarzem zostaje mężczyzna z bocznej linii (np. brat, bratanek, siostrzeniec, kuzyn) lub ostatecznie kobieta z bezpośredniej lub pośredniej linii, w zależności od stopnia pokrewieństwa ze zmarłym cesarzem. W bibliotekach cesarstw znajdują się dokładne drzewa genealogiczne aż do początków Issatheu, nie zdarzyło się więc jeszcze, aby zabrakło kandydata na cesarza. Był natomiast czas, gdy kandydatami na tron byli dwaj bracia bliźniacy – ich matka, cesarzowa, zmarła w czasie porodu i zaszła potrzeba wyciągnięcia ich z łona rodzicielki. Po zabiegu nikt nie pamiętał, który z chłopców przyszedł na świat pierwszy. Już w pierwszych latach ich życia, gdy przyszli cesarze rośli na zdrowych i zdolnych mężczyzn, postanowiono dokonać nieuniknionego podziału terytorium Ythinneu (Cesarstwa Bieli) na Dhaleu i Mayalleu – Cesarstwo Dhala i Cesarstwo Mayalla, od imion pierwszych władców. Pełny tytuł cesarzy to Eu Ythinn N’Issath Ayd N’Dhal/Mayall tj. Biały Cesarz Brzasku Syn Dhala/Mayalla.
Państwa Aeavinów Brzasku to związki miast-państw (najczęściej nadmorskich) i podległych terytoriów. Kraje Veinna mają charakter konfederacji pod przewodnictwem wojskowym wodza zwanego Strategiem (Aayanea, Cunea) lub Etnarchą (Oenna). Obierani jednomyślnie kadencyjni stratedzy w czasach pokoju odpowiadają jedynie za organizację armii i jej finansowanie, pozostałe decyzje o charakterze ogólnoterytorialnym podejmuje zgromadzenie wszystkich uprawnionych miast-państw. Oennański Etnarcha posiada dużo szersze kompetencje oraz wybierany jest dożywotnio. Zarządem miast-państw zajmują się Archontowie.
Cesarze Mayalleu i Dhaleu uważają się za potomków i spadkobierców władców Issatheu. Posiadają rozległą władzę na całym terytorium, lecz pozostaje szereg spraw właściwych tylko prefektom prowincji i prokuratorom miast. Miasta Aion i Dyue mają charakter terytoriów autonomicznych – możnowładcami tych ziem są legaci. Zwyczajowo cesarz mianuje nowych władców gdy jest to konieczne lub gdy tego sobie zażyczy, tytuł legata, prefekta i prokuratora bowiem przechodzi na ich pierworodnego syna z mocy prawa. W razie wygaśnięcia rodu cesarskiego w bezpośredniej linii męskiej, cesarzem zostaje mężczyzna z bocznej linii (np. brat, bratanek, siostrzeniec, kuzyn) lub ostatecznie kobieta z bezpośredniej lub pośredniej linii, w zależności od stopnia pokrewieństwa ze zmarłym cesarzem. W bibliotekach cesarstw znajdują się dokładne drzewa genealogiczne aż do początków Issatheu, nie zdarzyło się więc jeszcze, aby zabrakło kandydata na cesarza. Był natomiast czas, gdy kandydatami na tron byli dwaj bracia bliźniacy – ich matka, cesarzowa, zmarła w czasie porodu i zaszła potrzeba wyciągnięcia ich z łona rodzicielki. Po zabiegu nikt nie pamiętał, który z chłopców przyszedł na świat pierwszy. Już w pierwszych latach ich życia, gdy przyszli cesarze rośli na zdrowych i zdolnych mężczyzn, postanowiono dokonać nieuniknionego podziału terytorium Ythinneu (Cesarstwa Bieli) na Dhaleu i Mayalleu – Cesarstwo Dhala i Cesarstwo Mayalla, od imion pierwszych władców. Pełny tytuł cesarzy to Eu Ythinn N’Issath Ayd N’Dhal/Mayall tj. Biały Cesarz Brzasku Syn Dhala/Mayalla.
Kalyeni N'Vayu D'Nae
Kroniki Wschodniej Aerdy, czyli Opowieści o Krwi, Głębi i Słońcu
Mocnemu Cesarzowi Allainowi dedykowane
Mocnemu Cesarzowi Allainowi dedykowane
wyciąg z Księgi II, Rozdziału I
rok 917 Ery Podniesienia
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz