Ludzie to najliczniejsza rasa Wschodniej Aerdy. Jej znane początki sięgają czasów Upadku, gdzie ich wytrzymałość, zdolność do przystosowywania się i niemal nieograniczony potencjał reprodukcyjny przyczyniały się w Prastarym Świecie do wzrostu potęgi Pradawnych – Ludzie byli wykorzystywani jako tania siła robocza i wojownicy. Dość szybko Lhon opuszczali swe mateczniki w poszukiwaniu nowych krain i zaspokajaniu niepohamowanej ciekawości. Znane na Aerdzie grupy narodów Ludzi – Aunora, Seyura, Efata i Aqatl najprawdopodobniej rozróżniane były jeszcze w czasach świetności Pradawnych. Wśród żeglarzy chodzą słuchy o zniewolonych Lhon z opanowanego przez Aevinów kontynentu Rhun, wśród przybyszów z dalekiego Ayormo można dostrzec podobieństwo do Kenrhai, owi goście zza morza snują opowieści o ludziach, których twarze noszą rysy niespotykane na Aerdzie. Aunoranie są najwyżsi i najbardziej tędzy spośród aerdańskich Ludzi, rysy mają najczęściej ostre – ich ojczyzną są południowe rubieże Wschodniej Aerdy. Smagli Efatyjczycy pochodzą z północno-zachodniej Aerdy, są dość szczupli i dobrze znoszą gorący, suchy klimat tych terenów. Seyuranie zaś najprawdopodobniej wywodzą się ze stepów centralnej części kontynentu, są niscy i zręczni, a oczy mają skośne. Co zaś się tyczy ludu Aqatl, niejasne jest jego pokrewieństwo z pozostałymi grupami. Niektórzy postulują ich daleki związek z Iyomo lub Seyura, inni określają ich jako lud rozwijający się w izolacji od innych, w tym Aevińskich. Z pewnością stworzyli oni pierwszą (może nawet sprzed Zarania) ludzką cywilizację na Aerdzie, odrębną, ze skrupulatnie pielęgnowaną kulturą i językiem.
Kalyeni N'Vayu D'Nae
Kroniki Wschodniej Aerdy, czyli Opowieści o Krwi, Głębi i Słońcu
Mocnemu Cesarzowi Allainowi dedykowane
Mocnemu Cesarzowi Allainowi dedykowane
wyciąg z Księgi III, Rozdziału I
rok 917 Ery Podniesienia
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz